Eylül Şiiri - Osman Erdoğmuş

EYLÜL

Hüznün aya dönüşüp yürekte yansıması,
Umutları dalından bir bir döküyor Eylül.
Son demlerde aşığın maşukla buluşması,
Yürekleri yerinden sanki söküyor Eylül.

Damarda dolaşan han sonumu getirdikçe,
Koparttığım yapraklar ömrümü bitirdikçe,
Gittiğim yollar beni toprağa götürdükçe,
Bilinmez bir meçhule doğru akıyor Eylül.

Zirvelerden aşağı artık iniş başladı,
Geçti bahar ayları mevsimlerim kışladı,
Dostlarımda göçünce hayat beni dışladı,
Hüzünlü şarkılarım sessiz şakıyor Eylül.

Hayatın yokuşunu tek çıkmaktan yoruldum.
Sevdiklerim terk etti can evimden vuruldum.
Coşkun bir çağlayandım yaşlanınca duruldum.
Gözümde fer kalmadı ufka bakıyor Eylül.