Eylül Şiiri - Bakır Çakmak

Uzak
İhtimal
Sen ve ben

Ve
ıslak kentler silsilesi.

Sonra
git gide
gözlerime benziyordu
sonbahar .

Bir bulut (d)üşüyor
omzumda .
Ve başın.

Kayıverdi
sonra
ellerin
yüreğimden.

Ve sen de
yağışlı bir
eylül
gibi
gidiverdin
ansızın.

Hayat
anlamsız bir
rüya sanki.

Her uyandığımda
daha sert çarpıyorum
yokluğuna.

Yüzüm
gözbebeklerinde
paramparça.
Bu yüzden
ben de
suretini
bölen
kırık
aynalar biriktiriyorum kendimce.

Ve
sen
ey
bütün
acılarımdan
geriye
kalan
küstah
kahkaha...

Farkında mısın ;
yaraları
kurumamış gülüşlerimin daha.

Dudaklarımda
kanamış
güller ,
dilim
lâl,
bakışlarım ferini kaybetmiş bir intihar...

Bir rüzgar
geçer
yanı-başımdan.
Birkaç satır
dökülür
geceye.

Her
sabah
yaşlı kelebekler
uyandırır
beni.

Hiçbir çocuk
büyümedi
henüz.
Bu yüzden seviyorum
onları hàlà.

VE
SENİ BİLE SEVEBİLİRDİM DAHA

İnanabiliyor musun?

Ama
ömür kısa
İnsan ölüyor.

Bi de

Bir eylül daha giriyor aramıza....

bkrçkmk (eylül)