Eylül Şiiri - Cahit Karakoç

Asılıp gök kubbenin fermuarından,
Aralıktan yıldızları görebilseydim.
Söküp şu kainatın karın zarından,
Saç tellerine tek tek örebilseydim.

Katık yapıp sigaramın dumanına,
Gökten hayalini emebilseydim.
Son bir kez daha uzanıp yanına,
Ölmeden vuslata erebilseydim.

Hicazkar bir besteye bürünerek,
Dudaklarında nağme olabilseydim.
Baharın rüzgarlarıyla sürünerek,
Göğsünün içerisine dolabilseydim.

Sessizce ufukta kaybolduğun gün,
Gönlüne kahve tadında akabilseydim.
Ve sensiz kırkıncı Eylül'üm bu gün,
Son bir defa yüzüne bakabilseydim.