Eylül Şiiri - İbrahim Ceyhun Falay

eylül gelince hüzün kaplar insanın içini
biten yazın sonbaharın habercisi
kararır gökyüzü hüzünlü şarkılar çalar
biten bir yaz aşkının yalnızlığı
hüzünlü şarkılarla yazın özlemi beklenir
içine kapanır insan
dökülen yapraklar gibi içinden kopar
şarkılar yazı söyler yazsa eylülde biter
sonbahar başlar eylülde
eylül bir son değil
bir çok başlangıcı demlenmeye bırakan
hüzünlü havada güneşi düşlemek
meydan okumuyor eylül boş meydan bırakıyor
boşluk doldurmuyor boş gönlü açacak yapraklara hazırlıyor
ne güzeldir eylülü yaşamak esen rüzgara durmak
soğukla beslenip güneş açmak