Eylül Şiiri - Hamza Kaplan

Sararmış yapraklarınla gönüllere
Onulmaz hüzün rengi katan Eylül
Gelişinle kasvet çöktü şehirlere
Gözyaşı akıttırdın yıllar yılı
Gelişinle kaybolurken gökyüzü
Azabı çoğalır gibi oldu mezarların
Yeni doğmuş çocuğun kulağında
Huzur ninnisi söylerken kainat
Sükûta büründü gece, Eylüle inat

Eylül, bilmem ki hangi mevsimin çocuğu
Hüzün yılı ile müsemma zaman
Bilmem ki, hangi gecenin sonunda geldin
Gözyaşı diner mi dersin gittiğin gün
Yağmurlar temizler mi günahkar kalpleri
İsyanın başkentinde mi kaldın Eylül
Bizim acımasız yüreğimiz miydi seni çirkin gören
Yoksa hüzün dolu bakışın mıydı, bizi öldüren

Doğup büyüdüğün topraklardan
Ne haber var şimdi
Gövdesinden habersiz yapraklardan
Ne haber var şimdi
Bozkır sevdalısı oraklardan
Ne haber var şimdi
Abı hayat özlemi çeken çoraklardan
Ne haber var şimdi
Atasına isyan eden ahmaklardan
Ne haber var şimdi

Eylül
Bitsin bu beklentiler
Bitsin dünya sürgünü
Götür beni, sonsuz iklimlere.

Eylül 2013