Eylül Şiiri - Yüksel Bey

Titriyor gece soğuğuna sarınmış
Mavi bir eylül yüzünde,gözlerinde iki damla yıldız
Dolanıyor yine hüznünde içindeki çocuk
Kırık bir eylül avuçlarında hem üşümüş hem yalnız.

Yetim ruhlar pencerede
Sabaha varmanın sancısında sahipsiz bir hicran
Kayıp gökyüzünde bir eylül yokluğunda kanıyor
Bir güvercin havalanıyor kanadında bin isyan.

Başladığı gibi bitiyor eylül
Zemberekte kırılmış sanki zaman
Bilirim acıyla dosttur çağlayan her keman
Belki hayal belki de yalan
Belki yalanlarda yalan
Sen durma haydi bağır var gücünle
Çevir gecenin rengini
Duan olsun feryadın kınalı ellerinde
Dakikalar aşka vurunca
Sonsuz bir umut aksın nehir nehir gözlerinde.

Bir dost kokusu öylesine kat kat
Nice eylüllere inat
Bitmeyen bir şarkıda sanki tekrarlanan bir nakarat
Belki her şey tepetaklak
Dost kokusu ise öylesine öylesine saf
Öylesine üryan
Çırılçıplak
Bir feryadın yankısında koşar adım yalınayak.

Anlıyorum
Acılar yağsa da sağnak sağnak
Sanki hasret türküsü gibi
Eylülde yaşamak
Külün gizinde tutsak sanki kafes kafes hayat
Zaman ile başbaşa takvimlere sevdalı saat
Kül beyaz akşamlara ayrılık katsa da
Eylül düşleri hep bitmeyen bir aşk.

Belki de yaşamak
Her ölen gecede yeniden çıkan şafak
Belki yeniden doğmak tekrar yaşamak
Konunca gözlerine damla damla sonbahar
Hani çıkmaz bir sokakta belki eylüller son durak.

Bak gözlerinin arkasına sığınmış bir kadın
Hala ayakta eylüle inat
Haydi sende korkma
Sende bir şeyler anlat tüm eylüllere inat.