Eylül Şiiri - Tamer Üreyil

Bir Eylül günüydü geleceğimiz (ç) alındığında,
Radyoda 'Eylülde gel'
Asker boru çalıyordu,
Ben Mandolin,
kardeşim mızıka …
kapı çalınıyordu,
Halikarnas’ta kuşluk vakti,
Bütün renkler haki,
Bakışlar postal karasıydı,
Bu sonsuz yalnızlıkta…
Götürdüler, toplayıp…
Topladılar götürdükçe,
Haneleri, işkence hanelere…
Ne ar bıraktılar,
Ne namus, ne de ayıp…

Anam ağlıyordu babama,
Ajanslarda;
‘ Analar ağlamasın diye yaptık deniyordu..’
Yerin altında varken,
Şimdi bu kadar günahsız yatan
Berfo hala ağlıyor,
Peki ya vatan,
Sağ oldu mu?