Eylül... Şiiri - Kemal Yavuz

Renkler arasında
Eylül çürüğüneydi özlemim.
Dua ettim,
avuç içimden kopya çekerek.
Çürük dudaklı kadınım,
Eylül’üm…
Fahişe şiirlerimin assolisti,
sonbahar şarkım,
kiraladığım mülküm,
üşüdüm.
Gecelerin sahibi benim,
benim sahibim sen.
Eylül başlıyor bugün,
aç bacaklarını, ısınayım kudretinde,
düşlerimi savurmadan rüzgar…
Hüzün yağmurlarında
ıslanmadan yüreğim,
sığınacak limanım ol,
sıcacık yuvam ol,
kollarım ol,
kucağım ol,
en Eylül yanında kalışım ol…
Çürümeden kalabileceğim mezarım ol…
Her akşam anlattığın masalım ol…
Hiç yalnızlık olmasın masallarında,
ayrılık da…
Her tökezleyip düşüşümde,
kaldıranım ol...
Bir çiçek açsın pencerende,
mevsime inat, ilkbaharım ol,
Bir arı uçup, gelsin,
konsun,
koklasın;
çiçeğim ol,
arım ol,
balım ol,
peteğim ol…