Şimdi aylardan Eylül,
Mevsimlerden Sonbahardır,
Anıların mola yerindedir zaman.
Ne ateş böcekleri kalmıştır,
Kör karanlığında gecenin,
Dans eden gözbebeklerimizde.
Ne de üç beş kelebek,
Sonsuzu anlatan döngüde,
Rengarenk..
Zaman en koyu demindedir,
Bir balıkçı teknesinde deniz kokulu,
İnce belli bardaktan yudumlanır.
Yakamozlarla oynaşmaktadır balık,
Dalgalara teslim ederek bedenini,
Yek ahenk.
Çok uzaklarda bir yerlerde,
Güneşini gözler bir kara şafak,
Gökyüzünde binlerce yıldıza sarılarak.
Özlemek katık etmektir geceye yalnızlığı,
İftarını yapar gibi umudun, şükürle.
Aşk’a denk…
Özlemek aşk’ın iftarıdır sevgili.
Hasan EkremKayıt Tarihi : 11.9.2012 20:24:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hasan Ekrem](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/09/11/eylul-392.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!