Eylül..Sevdiğim mevsim.. yağmuru müjdeleyen kokusuyla geldi, hoş geldi..Ama her gelişi gibi biraz hüzün getirdi..Alıştım mı diyorum bu gelmelere..Umutla başlayıp umutsuz bitirdiğim kavurucu yazların ardından gelen serin eylül akşamlarına alıştım mı..Çok inandığım çok güvendiğim kendimle verdiğim savaşlardan harap düştüğüm yorgun ve tükenmiş bir halde, tüm güvenimi tüm inancımı kaybetmiş olarak herkese küsmüş herşeyden vazgeçmiş bir halde kendimi bulduğum eylüle..alıştım mı..hep böyle mi olacak..olmamalı..ve hep aynı düşünce kafamda; bu mu büyük aşk büyük sevda...bu kadar mı sevdi beni..vazgeçemedikleri daha büyük kalıyorsa bu aşkın yanında başka söze gerek yok aslında..mutlu olur belki herkes kendi yolunda..
Sen: Çamlı dağlardan ağaran şafak...
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...
Devamını Oku
Sen: Duru göllerin nilüferisin.
Sen: Engin ovada sararan başak...
Sen: Umut kaynağı, alın terisin.
Sen: Gökte yıldızsın, uykularda düş...




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta