Eylül Şiiri - Ölüler Konuşmaz

Bilmedik baharda açan kır çiçeklerin kıymetini,
Hep baharla geçer sandık ömrümüz,
Gelip geçen yazı bile fark etmedik,
Kapımıza dayanınca eylül,
İşte o zaman bir kor düştü yüreğimize,
Zaman eylül zaman sonbahardır artık,
Aynalarda yoktur o eski güzelliğin,
Saçlarına aklar düşmüştür bir kere,
Zaman eylül zaman sonbahardır artık,
İmkansızdır açmaz bir daha kır çiçeklerin,
Dalında solan gülle dönersin bir kere,
Bir zamanlar koştuğun o yollar uzun gelir artık,
Kaç kere dinlenerek çıkarsın merdivenleri,
Zaman eylül zaman sonbahardır artık,
Gözlerin dalar gider maziye de,
İstesen de yoktur bir çaresi,
Malın servetin yetmez,
Gitmiştir artık geri döndüremezsin zamanı,
Zaman eylül zaman sonbahardır artık,
Zamanla gözlerin görmez ne yakını nede uzağı,
Ayrı ayrı gözlükleri taşırsın cebinde,
Artık kalmaz dünyada hevesin,
Düşmüştür bir kere dalında sararan yaprağın,
Zaman eylül zaman sonbahardır artık,
Her gecen gün fark edersin,
Düşer takatinde yavaş yavaş eririsin,
Hele birde yüreğinde yara varsa,
Zor gelir kalan ömrü yaşamak,
Zaman eylül zaman sonbahardır artık,
Her gün bir yerin ağrır hale gelirisin,
Günün çoğu doktor kapılarında geçer,
Her dostların birer ikişer göçer dostların,
Sıra ne zaman gelecek bilemezsin artık,
Zaman eylül zaman sonbahardır artık,