14 Eylül gecesi,
Gündüzü geceye bağlayan saatlerdi
Ne olduğunu anlamamıştı kimse
Herkes gibi bende...
Darbenin ikinci günüydü
Ancak bir çoğumuz için dönüm noktası.
Artık hiçbirşey eskisi gibi olmayacaktı.
Birşeyler oluyordu,ama ne...
Hemen bitişiğimizdeki evi sarmışlardı
Hem komşu hem akrabamdı,yanlışlıkla.
Gerçi anlamışlar sonra
lakin evi de dağıtmışlardı
Sonra yönelmişler bizim eve..
Sen olsan ne yapasın,deme
Kurtuluş yolu varsa kaçarsın
Ben de kaçtım o gece...
14 Eylül gecesi,
Hayatımın dönüm noktası
Oldukça karanlıktı,
karanlıktı gece...
Kaçıyordum ama nereye
Bir süre sonra durdum
arkama baktım
Eşimle oğlum kalmıştı evde
Onları bırakıp kaçmıştım.
Yapacak birşey yoktu,çaresizdim.
14 Eylül gecesi
Onlar gidince ben döndüm.
Bütün köy ayaktaydı
Herkes anlamaya çalışıyordu olanları
Ama anlamıyordu kimse...
Doğru eve gittim
Herkes gibi eşim de korkmuştu
Beni görünce çocuğu alıp indi
Belki söylemek istediği çok şey vardı
ama söyleyemedi
Sarıldık ve ayrıldık...
14 Eylül gecesi...
Kayıt Tarihi : 31.7.2012 21:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kaçıyordum ama nereye
Bir süre sonra durdum
arkama baktım
Eşimle oğlum kalmıştı evde
Onları bırakıp kaçmıştım.
Yapacak birşey yoktu,çaresizdim.
Sn: Ekinci,
Bu güzel eserinizi,
Beğeniyle okudum.
Yüreğine salık
Kalemin daim olsun.
Başarının devamını diliyorum.
Dost kalemi kutlarım.
Nice güzel paylaşımlara.
Sevgi ve saygılarımla....
TÜM YORUMLAR (2)