Eylül Şiiri - Muhsin Tunç

Gideceksen öyle bir anda git ki sana benzesin herkez
Bilirsin Mezopotamya kadar dilsiz acılarım var benim
Rüzgarsız uçurtmalarım ve her sabah karşıma dikilen Ağrı kadar dumanlı başım
Ne demeli ne etmeli yitirirken içindeki kara parçaşını
Sanırım sıradanlaşmalı bu anlarda insan
Spartacus'un kılıcındaki isyan bile kurtaramaz insanın kendine olan köleliğini
Vedanın güzeli olmaz sevgili
Ama gideceksen eğer
Bir eylül günü

Git babam gibi...