Eylül Şiiri - Mahmut Karahan

Gittiğinde mevsimleri birbirine katmıştın
Yazımı kışa
Kışlarımı buzullara çevirmiştin
Ve ben en çok buna ağlamıştım
Bütün imgeler anlamsız artık
Baharı kışlara çevirecek kadar acemiydi AŞK
Terklerle süslü bir cesaretti gidişin
Terklerle süslü hayranlık
Yüzsüzlüğün yüzümü yalardı
Yokluğuna dair şiierler yazardım
Sabahları gözlerini görmeden uyanırdım
Rüzgar saçlarıma değerdi Eylül akşamlarında
Rüzgarı bahane ederdim
Seni düşünürdüm aslında
Eylül`de sevmiştim seni
Eylül`de doğmuştum
Eylül`de ölmüştüm
Gecedendi tüm korkum
Ve kalbimi bir mancınıkla fırlattım gözlerine görürsün diye
Çırpınıyordu bedenim
Aklına gelmezdim
Düşünmezdin
Görmezdin