Eylül Şiiri - Ümmehan Şahin

Sessizlik...
Soğuk, donuk, çaresiz...
Her şey durmuş,
Herşey donmuş...
Sadece tik-tak, tik-tak, tik-tak....
Zamanı hipnotize etme çabasından vazgeçince yelkovan,
Yeniden hatırlamaya başlıyorum..
Tam da unutmaya başladıklarımı.

Kafamı kaldırıp göz göze geliyorum,
Sessizlik üzgün,
Yelkovan üzgün,
Akrep, o da üzgün...
Hatta,
Aklımda pas tutmuş hayalin bile üzgün.
Zaman geçmiş...
Üstelik,
Eylül bir kez daha senden önce gelmiş...