Ve işte eylül...
Bugün özlemin başkenti Ankara.
Adınla başlayıp adınla biten marş da tamam.
Gölgesi soğumuş bir ağacın dibinde...
İstanbul’u ve seni özlüyorum.
Senin incecik ellerini...
Yüreğimi ısıtan gülüşünü...
. . . . . . . . . . . . . . . . . .
Yoruldum bir taşa oturmalıyım derlerdi eskiden.
Suyu özleyenler susadım derler.
Çayı özleyenler çaysadım desinler.
Ne demeliyim?
Bilmiyorum.
Ama bir kahve molası (azıcık) görsem seni.
Kırk yıl kalır hatırı sen gitsen de.
19 Eylül 2024 Ankara
Sinan Öztürk
Kayıt Tarihi : 22.9.2024 00:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!