Eylül Şiiri - Serpil Ertuğral

Eylüllerden gölge düşer saçlarına...
Şahit olurum saçındaki aklarına...
Tel tel ayrılır yüreğin gibi...
O kömür karası saçların,
Geride kalan yılların gibi,
Dişi kırık bir tarağın arasında şimdi.
Üç tel saçının üstüne esmiş dumanlar,
Rengi de solmuş görüyorum
Şimdi alay edercesine gri, gıpgıri...

Bir ben gördüm gözündeki dalgınlığı!
Bir ben gördüm yüzündeki yılgınlığı!

Eylüllerden gölge düşer tenine.
Şahit olurum yüzündeki çizgilere.
Avuçlarında çizgiler silik,
Yorgun damarların görünür teninden...

Bir ben gördüm gözündeki dalgınlığı!
Bir ben gördüm yüzündeki yılgınlığı!

Bilirim o yaslı yüzün aynalara küskün.
Korkar aksinden geçen yıllara dargın
Ha gayret... Ha gayret der de yüreğin;
Ellerine takılıverir gözlerin...

Bir ben gördüm gözündeki dalgınlığı!
Bir ben gördüm yüzündeki yılgınlığı

Ve şimdi feri gitmiş gözünün...
Ve şimdi rengi solmuş teninin...
Ve şimdi içi geçmiş gönlünün...
Ve sen yetmişindesim ömrünün!