Eylül Şiiri - Yeter Karaer

Eylül hüzün günlerimdir
Yalnız hissederim kendimi sebepsiz
Ben hep eylülde ağlarım
Eylül ağlar içimde

Her şey bana küsmüş hepsi başka biçimde
Artık göçmenler geri dönüyor
Yalnızlar daha da yalnız kalacak
Hepsi umut içinde
Acaba gelecek yazda buluşur muyuz diye u
Kapılar kilitlendi birer ikişer yaşlı insanların yüzüne
Sahipsiz bir gariplik içinde

Ya ben bende gideceğim ama
Neden benim kalbim hüzün içinde
Gitmek mi zor kalmak mı zor
Hepsi başka biçimde

Ben kendi yurdumdayım ama
Gurbetlik var içimde
Köyüm kadar yalnızım
Yaşlılar kadar çaresizim
Yaprakları dökülmüş ağaçlar kadar mahzunum
Bu akşam hüznümün doruklarında yaşıyorum
Ve ben yalnızlığımın içindeyim

2007/Eylül/ 24