Eylül Şiiri - Turgut Koyuncu

Ağustos böcekleri eylüle kaldı
Pür telaş içinde ayni nakarat
Gökyüzünde yine ayın on dördü
Sessizce durgun sulara baka kaldı.
Belki son eylüldür yaşadığımız,
Belki son eylülden bir önce.
Göçmüş insanlar birer birer
Ha bu mevsim ha bu mevsimden önce.
Siz susmayın ağustos böcekleri,
Sessizliğe bürünmesin bu dünya
Toprağa kök salın çınarlar gibi
Uyandırın dünyayı yaygaranızla.
Torağın sessizliği ölümüdür dünyanın
Uçun martılar,kırlangıçlar,saksağanlar
Sinekler,arılar, bıldırcınlar,sarı asma kuşları uçun,
Arı kuşları kovalayın adaşlarınızı havada,avlayın
Dünyayı gürültülerinizle doldurun.
Belki sizleri duyar insan denen akıllı geçinen yaratıklar.
Dünyada tek düşünen odur ya öyle biliriz.
Otururda düşünür ha düşünür,Kaz dağlarında
Siyanürle nasıl altın çıkaracağını,.!