Eylül Şiiri - Yenal Karavelioğlu

Bu kaçıncı Eylül’dür,
Yaşadığım.
Bu kaçıncı çiçeklerimdir,
Filizlerime can veren.
Bu kaçıncı kuşaktan sevgidir,
Unutamadığım…

Ben seni,
Yorgun bitik bedenimle sevdim.
Hayata küstüğüm,
Aşkını kendimi dört duvar arasına,
Kapattığım anlarda tanıdım.

Günlerden cumartesiydi,
Gözlerim gözlerinde baka kaldı,
Ayrılamadım,
Yüreğimde yangın başladı,
Ayrılamadım.

Sanki hasret başladı şimdiden,
Korkuyorum gözlerinden alev almaktan.
Ne olacak, ne hissedeceğim,
Dilim damağım kurudu, konuşamıyorum.
Yoksa aşkından,
Deli divane olup,
Kendimi bilinmezleremi bırakacağım.

Hissediyorum içimden yanan ateşini,
Bir çiçek açtı yüreğimde,
Bu çiçek başka çiçek,
Gonca gül,
Bu eylül farklı eylül,
Bu aşk gülümseyişine,
Gözlerine gömülen,
Yüz bin senelik aşklara,
Ebedi mahkum gibi…