Eylül...
Neden sevilir ki ruhu açık mavi sanılan bu veda kuşu
Halbuki hüzün kokar hazanı müjdelemek için kanat çırptığında...
Düşümdeki dört yapraklı yonca başlar yaprağını dökmeye
Kayalık dibinde gruplaşan papatyalar bir bir eksilir mevsim dönerken hazana
Toprağa sıkıca sarılmış ağaç da ağlar vedalaşamadığı her bir yaprağına
Hem sonra birbirinden ayrılan ellerin soğuyan terleriyle hatırımdadır hep eylül
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta