Eylül Şiiri - Mustafa Ata

Eylül
hazanın engüzel,benim gelişini
sabırsızlık içinde beklediğim
özlemlerimin bittiği sevdiğime
kavuştuğum,anılarla dolu Eylül ayı
bir başka heycan olurdu gelişi
kalenin küçük koruluğun da ki
ağaçların yapraklarının renk cümbüşü
gazellerin arasında sırt üstü yatarken
elimde resmin yüreğimde sevginle
hayal dünyam da çıktığım yolculuklar
bir de komşunun bahçesin de ki
hazan gülleri,
senin çok sevdiğin sarı gül
her defasında komşunun bahçesinden
çalarken yakalandığım sarı güller
her zaman sana o gülleri uzattığımda
anlardın yakalandığımı da
basardın kahkayı...
korkudan yerinden çıkacakmış gibi
atan minik yüreklerimize rağmen
el ele tutuşarak okuldan kaçışlarımız
oysa herkes bahar da kaçardı okuldan
ya biz,biz Eylül de kaçardık
ya yaz, yazın ilk ayı Haziran
gelmesini hiç istemediğim ay
her gelişinde seni benden koparıp alan ay
işte yine geldi haziran ayrılık vakti de
onunla birlikte geldi
vedalaşma anımız geldiğinde
gözlerimizde yaşlar sarılmıştık bir birimize
sımsıkı,ayrılmak istemiyordu yüreklerimiz
bu kez farklıydı hiç bu kadar acı vermemişti
vedalarımız bana,sanki bir şeyler yolunda değildi
öyle bir kenetlenmiştik ki birbirimize zor ayırmışlardı
işkenceyle dolu yaz tatili bitmiş okullar açılmıştı
her zaman olduğu gibi, elimde çaldığım sarı güller
koruluğa koştum büyük bir heyecanla
ama sen yoktun...
yüreğime bir ateş düştü yanıyordu yüreğim
saatlerce bekledim onu gazellerin arasın da
her geçen dakikalar bir asır gibi geliyor du
akşam olmuş hava kararmaya başlamıştı
hala yoktu gelmedi...
sabah nasıl oldu bilmiyorum
okula gittim herkese sordum gören olmamıştı
son çare sınıf öğretmenim,onun yanına koştum
beni görür görmez anlamıştı neden geldiğimi
üzgün olduğunu belli eden sesisyle:
ailesi naklini aldı çok uzaklara gittiler
dedi.
Bütün dünyam başıma yıkıldı
her hazan da her gördüğüm sarı gülde
yüreğim sızlar gözlerim yaşlanır
ama olsun ben yinede Eylül'ü seviyorum
16.09.1981Sıvas...
[Glitterfy.com - *Glitter Photos*]