Eylül Şiiri - İlyas Han Şahin

eylül
adını ve cismini bilmediğim duygum
ne sevgi ne çaresizliktir.
nede klasik müzik çığırtkanlığı
eylül bir ay adıdır
eylül bir ayrık addır
eylül bir ayrılık adıdır
zamana ben damga vurdum vuralı
Anneler eylüldür!
ve çocuklar sonbaharlarda öksüzdür
elveda demek kadar ölümcüldür
Eylül!
kısacık hayatımız
kısacık saçlarla örülüdür
ve düğümün adı eylüldür
ben çaresizce bağırıyorum şimdilerde
sesim karla karışık yağmurdur!
insanı olmayan bu şehirlerde
ruhlar yapraklarla savrulur
gayya kuyularında bir tek ses
bağırır sıcak olmayan bir ses tonuyla
hatıralar, hatıralar
biriyle beşiyle onuyla
şehirle, insanla, ve eylülle
gelir soğuk, ıssızlık
kirpiklerime dağlar boyandı
kişiliksiz zamirlerle koşarken hayatım
bahardı, oda keşki gökyüzü kadar olaydı
gel! n eolur gel sende serserice görüş
gel hadi, bahara taşıyamadığım eylül
yarısı mavide, yarısı cehennemin diye bölüş
birazda geceye, ama çoğu hüzne
verilsin
adım eylüle serilsin
sırt çevirenler ardımdan gelsin
Eylül! Eylül!
tırnaklarıma kadar eylül
sakallarıma kadar eylül
kar, beyaz, ışık
ama ille de eylül