Eylül Şiiri - Nevher İsmail Yılmaz

benim doğduğum ay
biraz hüzün verir insana
mevsimse biraz sarımtrak
ancak,canlı
henüz sadece biraz süzgün
her taraf kapılmış,bir güzelin,son bakışına
ağlamaklı bir gidiş
vefasız bir sevgili gibi
ama namuslu bir kadın kadar,düzgün
benim doğduğum ay eylül
en gafil sevginin son durağı
leylekleri izlemenin
hem en keyifli,
hemde insanı ağlamaklı edeni,
vedanın en uçlarda
en yoğun yaşandığı ay
benim doğduğum ay
eylül
keşke bütün başlangıçlar eylülde olsa
ama bildim bileli
doğdum doğalı
ayrılık gibidir
eylül
ta kendisidir sonun
benim doğduğum ay
eylül