Eylül Şiiri - Şair Ö_yk_ü

Bir eylül akşamı karanfil kokuları içinde uzanmışım.
Pembe bulutlar kalbimi sarıyor,güvercinler uçuyor etrafımda
Bazen çingene bir kızın bedeninde görüyorum kendimi,
Bazen minik bir bebeğin masumiyetine sığınıyorum.
Sonra asil bir madamın zerafetine kapılıyorum...
Şimdi yine eylül akşamı.
Bir köylü geçiyor önümden, 'şanslı' diyorum.
Bir genç geçiyor, 'asi' diyorum.
İnsanların arasına karışıyorum sokaklarda.
Tahta evlerin önünden geçiyorum,
Boydan boya çamaşır ipleri...
Umutlar tutturulmuş mandallara...
Çocuklar oynuyorlar,
Karanlıkta dönüp bakıyorlar hayranlıkla
Biraz acıyorum,komik geliyor.
Hiç tanımadıkları iki göz onlara bakıyor.
Bir yalının heybetli kapısının önünden geçiyorum
'Dışarıyı bilmiyorlar...' diyorum. 'Ne acılar çekiliyor...'
Sokak lambaları hükmediyor yine gecenin siyahına.
karanfil kokusu burnumda yine...
15.03.2006