Eylül Şiiri - Cihan Ayrancıoğlu

Hayatta hiç mutluluk görmemiş
hiç bir sevdaya tutulmamış
umursamaz
utangaç edasıyla,
korkuyordu.

İsyanıydı
alınyazısıydı belki de
başkaldırış,
haykırış.

Ne de olsa yalandı.
bir kahkaha,
arkasından hüzün,
‘A’ desen gülen,
‘B’ desen ağlayan,
bir fıkra,
Nasreddin Hoca misali.

Bir şeyler yazmak isterdi
kalemsiz
yağmurla, gözyaşıyla,
bembeyaz
ya da simsiyah bir kağıda.

Acıyı
neşeyi
aşkı anlatan bir şeyler,
zorluğu
sistemi,
ettiği sitemi anlatmak,

Sen!
anlatamadın,
yazamadın ama,
birazcık olsun ‘EYLÜL’ de gül!