Felaketti Eylül.Geceleri işkenceye dönüşüyordu yağmur.Ben bütün deprem kargaşalarında seni arıyorum.Sıkıldım,tecrit ediyorum kendimi insanlardan,sokaklardan,yaşamdan.
Şimdi sadece yattığım bu ranza,sağımdaki sararmış duvar ve sigaram...Cesetler çıkıyormuş hala şehirde enkaz altından.
Ölü çocuk gözleri düşlerimde.Sigarayı çoğaltıyorum.Ve her nefes çekişimde biraz daha uzaklaşıyorsun benden.Biraz daha yaklaşıyorum ölüme.Felaketti Eylül.
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
