Felaketti Eylül.Geceleri işkenceye dönüşüyordu yağmur.Ben bütün deprem kargaşalarında seni arıyorum.Sıkıldım,tecrit ediyorum kendimi insanlardan,sokaklardan,yaşamdan.
Şimdi sadece yattığım bu ranza,sağımdaki sararmış duvar ve sigaram...Cesetler çıkıyormuş hala şehirde enkaz altından.
Ölü çocuk gözleri düşlerimde.Sigarayı çoğaltıyorum.Ve her nefes çekişimde biraz daha uzaklaşıyorsun benden.Biraz daha yaklaşıyorum ölüme.Felaketti Eylül.
Kayıt Tarihi : 3.12.2006 15:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
17 Ağustos depremi...Kaybettiğim ve izini bir daha bulamadığım tüm dost gülüşlere armağan edilmiştir.
güzeldi
tebriklerimle..
TÜM YORUMLAR (1)