Eylül Şiiri - Kadir Karakulakküçük

Eylül akşamlarında düşerken yapraklar.
En güzel sabahları örten,desenler olur.
Enkaza dönen ruhlarda,öten baykuşlar.
En serin gecelerinde,kaybettiğini bulur.

Eylül,yazın kopardığım en son düğmedir.
En sıcak günlerin,hatıralarında saklanan.
Ektiği bahar rüzgarında,son kaybettiğidir.
Eğilen söğüt yaprağında,yüzerken zaman.

Eylül gecelerinde söylenir,o yanık türküler.
Eleğinden dökülünce yaşanır inan sevgiler.
Eşiğinde boynu bükük garipler gibi ağlar.
Eylül sabahlarında çiğde düşüp kayanlar.

Eşini kaybeden aşığın canhıraş feryadıyla.
Esme rüzgar,sararmış yapraklar arasında.
Estikçe gönül toprağımda dinlenen sefilim.
Ektiğin kaval sesindeki acılarımdır kefilim.