Karanlık sokak irkilirdi;
Yürürdüm, yürürdün, yürürdük.
Uzaktan bir Eylül belirdi.
Tereddüt, vakitsiz gelirdi;
Duyardım, duyardın, duyardık:
Bu ses an be an yükselirdi...
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Şairin, şiirinde kendi sesini bulması zaman içinde oluşur. Sizin kendi sesiniz netleştirmeniz de zaman alacaktır. Aruz gibi yedi başlı bir ejderha ile uğraşırken bir yandan da kendi içinizde kendi şiirinizi demleyin. Hassasiyetleriniz ve özeniniz geleceğinizin aydınlık olacağının işareti.
Tebrikler.
genelde aruz veznini kullanıyorsunuz ama bunu gerçekten başardığınızı düşünüyorum kendimce umarım bu yolda daha ii olursunuz bir ahmet haşim bir yahya kemal daha neden olmasın.. tebrikler
Güzel bir çalışma/Güzel bir emek
Eylül ne kadar güzel ve sade bir isim ama?
kaleminiz hep yazsın diyorum
şiirlerinizde gezintiye devam edecegim bilesiniz
kızmassanız bir Eylül,de benden olsun
Eylül
Saksılarımızdaki
Kasımpatılar, menekşeler,
Nedense
Eylül’de bükerler boyunlarını.
Açmazlar çiçeklerini.
Yüreğimde bir sızı inceden,
Başlar Eylül’ün ortalarına doğru,
Yüreğim kelepçeli ellerim değil,
Sürgündeyim, Anadolu’dayım geceden.
Bir fırtına kopar her yıl Eylül’de,
Talan eder, gönül bağımızı bahçemizi,
Toplar,doldururlar, statlara yürekleri
Zincirlerden morarmış bileklerimizi.
Her yıl on iki Eylül’de devamlı,
Vapurlar, trenler bir başka çalar,
Düdüklerini,sirenlerini hüzünlü
Eller ayaklar zincirli olsa da, beyinler özgür.
29.06.1984
(‘ŞİİR HARMANI’ından)
Mazlum Zengin
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta