Eylül Şiiri - Ahmet Şahin Soner

Bir eylül akşamıydı....
Her eylüle yazılmış bir mısra vardır.
Ve her eylülden bestelenmiş bir şarkı
Ben eylülü, eylül olsun diye yaşamadım
Eylülden şarkılar yapmadım hiç
Sadece bir mısra oldum eylülde
O' da eylülün son demlerine gizlenmiş.

Akşamdı, alacakaranlıktı
Gün yeni batmıştı, pazardı
Kalabalık caddelere çıkan ara sokaklardan
Omuzlarım süzterek yürüyordum,
Bir vakit insanlara...
Ben bir vakit çocuktum
Bir vakit adam oluyordum kaldırımlarda
Her zaman uğrak edindiğim,
Sardunyalı efkar kahvehanesinin
Tahta kapısını araladım hafifce
Bir anadolum türküsüne karıştım
Dar ve kavisli merdivenlerinde
Necipler, orhanlar eşliğinde...

Kadın masumdu, safça bir ifade yüzünde
Ay düşüyordu bir yandan,
Bir yandan perdeler oynaşıyordu ışıklarla...

Eylülün son demlerinde bir geceydi,
Sinema duvarlarına asılı afişlerde
Şaşkınlığına karışmış düşünü arıyordu kadın.
Ardına dönüp bakmadan giderken
Eylül bitiyordu....
Bir film perdesi gibi hafifce kapanarak
Bana mısralar kalıyordu kadından,
Kadının yüzü aksediyordu camlarda
Camlar akıp geçiyordu önümden
Kadının bakışları nakış gibi işliyordu,
Masumiyetinin karışıtığı mısralarıma
Geniş caddelerden, ara sokaklara yürürken

30.09.2001