Eyleyen.. -2- Şiiri - Adem Kaçar

Ey Gönül!

Bende bir nefis var Firavûn ne ki?
Özümde Musâ'mı düşmân eyleyen;
Ben Nemrut diyeyim sen Kârun de ki,
Kendine zulmeden Hâmân eyleyen..

İşlenmemiş başka kaldı mı günâh?
Kâh hatalar edip kâh aldı çok âh,
Nedâmet duyarak çekince eyvâh,
Yunus misâli hep pişman eyleyen..

Her kul günâh ile mutlak sınanır,
Sözde mâsumlarca güyâ kınanır,
Yusuf, Züleyhâ'yı redle tanınır,
Sûretken mânâda insan eyleyen..

İnsan ki günâhta bil zirve yaptı,
Bu istidâdını nefsinden kaptı,
Aynayken fâniler aldanıp taptı,
İblis'ten de beter Şeytân eyleyen..

Bende savaşıyor Firâvun, Musâ,
Bâzen hayat üfler bîznillah İsâ,
Günâh denizinde kalkmazsa âsâ,
Hayvandan aşağı hayvan eyleyen..

Muhammed Mustafa ahlâkı nerde?
Adem'de gördün ya târumar yerde,
Seni de koyuyor durmadan derde,
Tek sermâye ömrü ziyân eyleyen...