Sen değil misin 100 gr kurşun 10 metre misinaya bir kova balığından vazgeçen?
Kulede ki kızıda bir sepet al elmanın uğruna böyle kurban verdin çatal dilli yılana.
Sokaklarında ekmek parası telaşlı adımlar, ertelenmiş öpüşmelerin asgari kaygılara.
Banklarında battaniyelerin örtemediği kimsesizliklerin..
Duyguları köreltiyorsun dilencilerine bile güven olmuyor.
Kedilerin hep aç, martıların yorgun
Ah anacığım
Keşke rahmine tutunmak yerine
Çarşafından çitilenerek temizlenseydim mavi bir leğende
Ve dökülseydim sarı bir yaban lalesinin üzerine
Ben ki tutunmayı en iyi bilirim yine de keşke!
Pek sevimsiz dünya dedikleri sahne
Işığı aç dedi
Ses yoktu ama duydum, dedi!
Karanlığın kendisiyken ışığı düşündünüz mü hiç?
Çok sürmedi aydınlandı avuçları..
Çıplak bir ışık demetini saldım asılı duran boşluğa.
Ben seni ne zaman dinlesem ham bir buğday tarlası birden yetişiyor, başağını eğiyor sola..
Gün batıyor dağların kalbine, yayla kederi çöküyor yüzüme, çizgiler derinleşiyor.
Yerini bulamadığım o yarayı sağaltma telaşından kurtuluyorum.
Ne zaman değse sesindeki keder kalbime, çiğnenerek hayat bulmuş bir patikaya dönüşüyorum.
Acısını saklamak için yüzüne çektiği çiçekli yazmadan dökülüyorum annemin omzuna..
Bir kusur gibi duruyordu yüreğimde bu özlem
Öyle haksızdım işte
Başka hayat vardır diye umdum
Bir markutun anısı gibi yitik kaldı aşk
Uzaklaştıkça küçülen bir dağ gibi
Dağdan aldığım bir taş
Kusura bakma doktor seni de yorduk ama gönlün olsun diye de mutlu olunmuyor
Üst üste yığılmış insan kümeleri beton bloklarda fizik kurallarına uygun yaşıyoruz işte
Bir baksan benim baktığım yerden
Gereksiz yere yapılan tebessüm kas israfıdır diyip sigaran var mı diye sorarsın.
Kaldı ki ben hiç gülmediğimden böyle çok gülüyorum.
Kimi akşamlar pencereler de beton kesiyor
Sigaraya alışmadım ama içtiğim oluyor öyle herkes göremez beni ciğerime duman çekip ahlarımı göğe üflerken.
Tanrıyla aramız bozuk olsa da göğünü seviyorum işte. Tütünü tez ıslatıyor benim dudağımda ki rutubetli isyan. Ama izmaritlerde ki tükenmişlik işte onun üzerine sabaha kadar anlatırım. Başkasının ciğerine ciğerine tükenip öyle kendi ateşinden ufalıp bırakılmak masada.. Bu çoğu tükenişin tütünde gövde buluşu gibi geliyor bana. Birçok aşk birçok hayat beklenti, heyecan ve umutta böyle son bulmaz mı zaten? Herkes aynı ateşte başka başka yanar. Aynını yaşamaz çünkü kimse birbirinin aynı değil. O yüzden aynını yaşadım seni anlıyorum demek sığ bir sanıdır dilimizde. Kimimizin yürüdüğü yoldan çoğumuz sağ çıkamazdık. Sonra kadına ve erkeğe aynı yerden sormuyor toplum! Aşka da çan eğrisi yapılmaz hocam! Başkasından kalan acı yüzünden kendini yalnızlıkta bırakan ve kendini mutsuzluk müteahhiti sanan izmaritler değil miyiz çoğumuz? Aşklarımızın üzerinden tembel öğrenci kaygısızlığıyla geçiliyor! Yalnızlıklarımızın koynunda nefes nefeseyiz. Kanaat yok, tahammül yok biletini bugünden kestiğimiz kadın ve adamların
üstüste gelen damarından geçiyoruz haberimiz yok. Kimi adamlar şiir olur kimi adamlar küfür kimi adamlar ise ziyan.. bir izmarit aralıksız tüm sigaraları izmarit yapabilir ziyanı yok.
Gövdesi gündelik telaşları sırtlarken
Sakallarında kara hüzünler uzatıyor bir adam
Öfkelendiğinde alnında çıkan okunaklı bir çizgi
Dudakları kızıl elmaslar doğuruyor
Tutmayacak yerden kırık hevesi
Yıldız yok gecesinde,
Benim güzel yalnızlığım,
Alnından öpmeye geldim
Bak işte geldim, senden başka herşeyin yaraladığı ruhumu sana emanet etmeye.
Papatyadan taç yapacaktım sana ama koparmaya kıyamadım.
Ellimboş geldim.
Hiçbirşeysiz ve kimsesizim,
Diktiğin fidan ağaç olur da sen gölgesine değemezsin..
Buğdayı savurup taneyi temizlediğin göğü ciğerine dolduramazsın
Ne gök bunun içindi ne de sen..
Ve öyle korkunç ki zaman
Sanki tütecek birazdan bacasından o gri duman
Ve birazdan oracıkta görülecek şapkasını düzelterek sigarası yarılanmış o güzel adam
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!