Eylem Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlıer

Eylem.

Eylem.
Ne vardır, o derin bakışlarının altında
Dalmış gitmişsin, okyanusun karanlıklarına dalar gibi
Bocalayıp duruyorsun, umutsuzluk içinde
Dalgınsın.

Eylem!
Kirpiklerin kımıldamıyor yerinden
Mağlup çıkmış gibisin, hayat yolunda savaştığın savaştan
Ne doldurdun, o ruhunu teslim almış olan boşluğa
Ruhu huzursuz biri gibisin.
Eylem.

Eylem
Yitirdim deme, umutlarımı bana
Umutsuz yaşanmaz çünkü, baş edemediğin bu dünyada
Bir sır mı var aklında söyleyemediğin
Dalmış, gitmişsin ufkuna
Bezgin umutsuz bakışların altında yorgun gibisin.
Eylem.

Eylem.
İçimde yangın çıkartmakta, o bakışların.
Yapma!
Yapma eylem, bana geçmişimi hatırlatırsın sonra.
Bir zamanlar ben de senin gibiydim.
Bakardım uzun, uzun, gün batarken her akşam ufka
Çırpınırdı, yüreğim.
Sessizce ağlardım gün batarken.
Kimseler görmezdi, bilmezdi, ağladığımı o kumsalda
Eylem.

11 Mar. 18
Ahmet Yüksel Şanlı er