Eylem Şiiri - Muhammed Hadi Çelik

Bir tohum düşer toprağa sessizce
Kimse görmez ve hissetmez onu
Oradan bakar gökyüzüne gizlice
Güneşe dönerek bekler aydınlık sonu

Bir tohum filizlenir toprakta sessizce
Toprak şefkatle büyütür bu çocuğu
Kısacık boyuyla şarkı söyler gizlice
Yabancı otlardan kimse tanımaz onu

Bir filiz fidanlaşır toprakta sessizce
Uzatır koca ağaçlar arasında boynunu
İşe yaramaz sanırlar kendilerince
O onlardan iyi tanır gök yüzündeki umudu

Bir ağaç kucaklar toprağı derinde
Sevinen gökler hediye eder suyunu
Türküsünü söyler artık haşmetlice
Onlara yeter bu haşmetin korkusu

Korkmak değildir,kalmak sessizce
Bazen susmak bozar en büyük oyunu
Büyüterek içindeki aşkı gizlice
Zalime gösterirsin o büyük bozgunu

Hiç umut biter mi karanlık çökünce?
Sen aya yaz içindeki umudu
Şafak atıp güneş gülümseyince
Gerçeğe döner bu oyunun sonu