Eyledim Giderim Şiiri - Kul Münzevi

Anlatamadım kendimi insanlara
Dil dökmeyi suç eyledim giderim
Bindim koyu cilali bir sandala
Derviş olup göç eyledim giderim

Taş yağdı başıma mahşer katından
Bak görülür rengim attı betimden
Vazifemi aşkın acı şerbetinden
Her gün bir kez iç eyledim giderim

Bir de sevda var ki yem oldu kurda
Yazıp çaldım hayli söyledim burda
Yıllardır koskoca bir aşk uğrunda
Tüm emeğimi hiç eyledim giderim

Bırakırım arkadamda bin ahtımı
Görülmez diyarda benden mahzunu
Bağladım boynuna tasma nefsimi
Doymak bilmez aç eyledim giderim

Sütten çıkmış ak kaşığım diyemem
İlim nuru bir hırkadır giyemem
Çok denerim günahlarım’ sayamam
Bilmem bugün kaç eyledim giderim