Eylediler Şiiri - İsmet Top

Araplaşmış Türkler, bir de dönmeler,
Yıktılar yurdumu, çöl eylediler,
Sonra devşirmeler, saptılar yer yer,
Beni kardeşime el eylediler.

Böldüler gül açmış, bahçe-bağımı,
Karanlığa gömdü, aydın çağımı,
Huzur içindeyken, şen ocağımı,
Yaban han olan, yol eylediler.

Düşmana kul köle, açtılar kucak,
Ne gövde kodular, ne kol ne bacak,
İşbirlikçi, satılmışla bacanak,
Kurutup baharda, dal eylediler.

Neye üzüleyim, neye yanayım,
Kim 'bedduayla' nasıl anayım,
Kimi dost göreyim, öyle sanayım,
Zalimi, haini, bal eylediler.

Din'imi saptırıp, hurafe kattı,
Vatanı bir pula, yabana sattı,
Tarihi 'es' geçip, masal anlattı,
Vatanseverleri, zul eylediler.

Batırdı ülkemi, kodu tarumar,
Her dilde söylenir oldu intizar,
Gönlümde canlandı 'o' hatıralar,
'Katır dikenini', gül eylediler.

Yeter artık yeter, bitsin bu tezat,
Atılsın bünyenden, kötü ifrazat,
Kemiğe dayandı, ahlaksız mezat,
Ülkemi ot bitmez, çöl eylediler.

Nelere direndim, kimleri yendim,
Azmimle var oldum, başardım kendim,
Çok oyuna geldim, yine direndim,
Güçleri yetmedi, 'mal' eylediler.

Ey ömrüm bitsen de, bitmez savaşım,
'Kemâle erse de, ömrümde yaşım,
Alacak öcümü, kopsada başım,
Çabamı horlayıp, 'dul' eylediler.

19 Nisan 2007