Yürüyor Eylâl,
Gözleri kaldırım yosması
Al yanakları altında birer çukur
Gömmüş oraya anıları
Sahra yüzünde kurumuş dudağı
Moruna boyanmış ayazın
Yürüyor Eylâl,
Uzun parmakları beyaz ayasına teslim
Açsa avucunu tutacak birikmişlerden
Mazisi ki acıdan dokunmuş kilim
Katran karası gözlerinde bir katre
Dalıyor bir ara aralanmış kapılara
Ne de çok kapı kapatmış Eylâl,
Derinler uğruna…
Rüzgar giriyor kaderinde ki boşluklara
Beline uzanan saçları çaresiz
Birkaç telinde kar ve sis
Yürüyor Eylâl,
Hatırında bir oyun
Yollar ona bezirgan başı
Bıraktıkları yadigar olmuş
Yine de dimdik başı
Cismi çınar fidesi
Yüreği küstüm çiçeği
Koca dünya yı durdurmuş içinde
Orada gizli dostu ve hasmı
Yürüyor Eylâl
Dudakları Ebâbil kanadı
Gözleri kaldırım yosması…
Kayıt Tarihi : 3.1.2012 20:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)