Eyiver Gitsin Şiiri - Ömer Arıkan

Bırakma kendini rüzgara karşı,
Hayatın akışı deyiver gitsin.
Pes etmek olmaz ki böyle savaşı,
Dik duran başını eğiver gitsin.

Aklın sana rehber olsun, pir olsun.
Yeterki vicdanına, kalbin hür olsun.
Varsın bakan gözün biri kör olsun.
Lanet okuma da söğüver gitsin.

Geceleri düşlerinle avunki,
Yanındaymış gibi davransın sanki.
Bir zamanlar bülbül olan o sen ki,
Sessizden bir figan koyuver gitsin.

Şafak vakti erken uyan yataktan.
Dua eyle, yardım dile ki Hak’tan.
Beklenen yolcuyu bekle ıraktan.
Uzakta da olsa seviver gitsin.

Derdinin dermanın böyle bulasın.
Özlem ile yanıp mutlu olasın.
Yine de şen, şakrak beni anasın.
Ölene dek böyle kalıver gitsin.

Düşlerimi tümden sana ayırdım.
Herkesi ittim de seni kayırdım.
Kendimi deryana saldım koyurdum.
Yandırma ateşe suyu ver gitsin.

Bitesiye bir hasretlik bizimki.
Yaşanan şey sana olan sözüm ki,
Yaşla dolan yanaklarım, yüzüm ki,
Kolların yanına salıver gitsin.

İsteğinle hasretini birleştir.
Düşlerinle düşlerimi eşleştir.
Kalbimi kalbine al da yerleştir.
Orada kaldığım biliver gitsin.

Bilesin ki sitem, hüzün, gam bende.
Sana feda, sana hasret can bende.
Gönlünce eğlenmen için han bende.
Gelip geçenlere gülüver gitsin.