EyBeNiM gÜzEl KöYüM Şiiri - Adem Balcı

Odamdaki seccadem koyun postundandı
içtiğimiz sular şırıl şırıl akardı
dağlarında tazı tavşan oynardı
hepsi kayboldu ey benim güzel köyüm

o temiz havan mis gibi kokardı
ekinlerin başak başak sarardı
acıca dağında kaynak sular akardı
hepsi kayboldu ey benim güzel köyüm

bulunmazdı hiç biryerde dağların
içinde otlanan kara gözlü ceylalarım
avlanan kekliklerin o güzelim kuşların
yok olmuş artık ey benim güzel köyüm

imrenirdi civar köyler senin bağlarına
suyunun akışına güneşinin batışına
herkes uyanırdı sabah ezanının yanık çağrısına
ezan sesleride yok artık ey benim güzel köyüm

çıkılmaz dağlarından bal almış dedelerim
senin için geçmiş bunca zaman senelerim
eşiğimde emekleyen bebelerim
onlarda çekip gitti ey benim güzel köyüm

yirmi sene önceydi 60 kişi okurduk
okuyupta adam olur diye umardık
okulumuza heyacanla koşardık
okulumda kayboldu ey benim güzel köyüm

ah nerede yama yapan ninelerim
otlaklarda yayılan keçilerim seyislerim
dizlerimde miyavlayan kedilerim
onlarda kayboldu ey benim güzel köyüm

hayal olursun bazen gözlerimde
derman olursun bazen dizlerimde
çiçek olursun her kokladığımda
nasırlı ellerime bakıp hep seni görürüm

ben sana aşığım ey benim güzel köyüm
gözlerim kararsın sana bakmaktan
saçlarım ağarsın çile çekmekten
ama ben zevk alırım senin
kara toprağına girmekten

sevda oldun girdin kalbime
türkü oldun düştün dilime
hasret oldun geldin gözüme
cennetimsin sen eyyy benim güzel köyüm