Ey yorgun sesini, her sabah gün ışığıyla yıkayıp kristalleri göz bebeklerine asan gökyüzünün yağmur kokan elleri!
Sen benim çağımda doğmuşsun..! !
Yüregimin en kuytusu,
Seni saklamaya şehir, kaçırmaya yıldız aradım,
Senin bıraktığın Sır'lı gecelerde….
Saçların diyorum…,
Saçların fırtınalarda eğilen bir ekin tarlası gibi dalgalı,
Sıcaklığın İçim gibi kalabalık ve bir O' kadar yalnız bir hercai…! !
Önce, annen okumuş sana isminin geçtiği tüm masallları..
Sonra yorgun ve bitkin vardiyalarda sol tarafına biriktirmişsin bütün O' çocuksu umutlarını.!
Söyle,
Biriktirdiğin bunca Düş’e aldırmadan nasıl resmedeyim Seni bu hoyrat yazılara..!
Sen tıpkı bakışların gibisin,
Yansımaların düş'mez hiç bir okyanusa,
Güzelliğine en iyi ayna Sen'sin.! !
Nokta koyuyorum sol yanına…
Derin ve için için soluma.!
,,,,
Boğulacak yoksa en onulmaz duygulara yazılan şiirler...
Kayıt Tarihi : 18.11.2016 20:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!