Ey Yüreğimden Geçen İlk Ve Son Yolcu

ey kaçan yüzüm
kanayan yörüngem, boyun büküşüm
içimde ağlayan gülüşüm
ey şehirler mazlumu, meydan öksüzüm

(kim bilebildi ki aşkın sonunu
akordsuz bir keman gibi uğuldarken zaman
şüpheler sis gibi çökerken kuytulardan
gebeyken her gidiş
bir gelişin suskunluk payına
kim bilebilirdi ki
kimin kimlerde çoğaldığını
kimin kimlere azaldığını)

(oysa) izbe bir çoğrafyada
güneşe at süren süvari yüreğiyle sendeydim
hasretin çarmahından yeni bir gün lehçesiyle
gelincik yaprağı, kekik kokan ellerindeydim
sılanın kitabında adını heceliyordum
her hecesinde vuruluyordum
vuruldukça kanayan yanlarımda seni seviyordum

ve biliyordum ki
dağların ötelerinde gül kokulu zarflara
en güzel yanlarını benim için iliştiriyordun
bir serçe ürkekliğiyle sarılıp kalemine
en olmadık yerde yarım kalmış anılardan biraz da üşüyen saçlarından koyuyordun
ama bir türlü gururun elverip de yolluyamıyordun, biliyordum
bir günü daha devirip sancılı döşüne ağlıyordun....

işte böyle sancılı günlerinin ardında
hançer çektikçe bulutlar üzerime
şimşekler dolanıp dolanıp gökyüzünün avucunda
saplandıkça yağmurlu gecemin ortasına
kalbinin matemli sesinine yürüyordum
beni beklediğini yağmur tanelerinden, kızıl kıyametten biliyordum

(sularıma vuran yüzünle bileniyordum her dem
aşkı geçiriyordum geceden sende
aşk seni dinliyordu yüreğini 3-5 nöbetlerinde)

ben heybesinde hüzünler çoğaltan asi rüzgar
ömrüne bedel buz koyan bir tutam kar
ben su üstüne mor dalgalar, acıtan ayrılıklar
ben, ey deli mevsimim bin yıllık hasretliğim
ben sana vurgun sana sürgün sana tutkular saklayan yangınımdım
ama ne çare yıllarda, kaderimde naçardım....

(üç dilek bulduk mavi düşlerden
üçü de kavuşmayı diledi asi ömrümüzden
üçü de boynu bükük döndü hep aynı telden
kimliksiz sisli bir öyküymüş bizimkisi
işte kör topal yaralı işte kör topal sevdalı, ölesi
çok sonralar anladık çok sonralar...)

oysa tüm renkler aşkın rengi iken
iskelerde vapurlar bekleneni bekleyene verirken
anneler çoçuklarına masallardan üç elma ikram ederken
oysa yaşamak bu kadar ağır değilken
dalda meynenin lezzeti, petekte balın tadı, dağda sünbülün yadı hala hoş iken
özlemek bu kadar acı değilken
değilken sevmek bu kadar küllenmiş bir mesel
aşk ne denli dosttu sen ne denli yakın....

sorgusuz sualsiz sana çiçek açmıştım, bahar gelmişti
herşeyin dilinden anliyordum üstelik
uçan kuşun kanadında dünyayı
gökte mehtaba duran yıldızın tahtında rüyayı
bir elalı bakışında alevlenen telaşını, durulan sözcüklerinden hüznün payını...
en çok da sende sevginin ebemkuşağı iklimini

ey yüreğimden geçen ilk ve son yolcu(m)
kara yazgım kan çanağı göz nurum
içimde bitmeyen sonsuzum
ey acılar sultanı sancılı anım yaralı solum....

bir fasıldı o bahar geldi geçti
seni elleri uzun yüreği tozlu taşlı yollar aldı
güz kondu pencereme hercai menekşeden
bana rüzgarlı şiirler kaldı
bana yadından geçen şarkılar kaldı