Ey Yücelerin Yücesi

Çırılçıplakken yüreğim o kara bulutların
O damar çatlatan soğuğun altında
Bir tutam isyankar güneş ışınıydı gülüşün
Kara bulutları delen, o sert soğuğu def eden.
Ey yücelerin yücesi kimsesizliğimin kimi

Girdin en umulmadık zamanda dünyama,
Ümitsiz bir karamsarlıkla yoğrulup.
Kapıların eşiğinde sızmışken esrik esrik,
Katmerli acıların zehir uykularından uyandırdın aciz bedenimi .
Ey yücelerin yücesi kimsesizliğimin kimi

Uçurdun ah göklere çerçöpten kanatlarımla
Daha adım atamamışken bu yaban diyarda.
Talan olmuşken mezgim, serkeşken yüreğim.
Doğdu tebessümün en aşılmaz dağımın üzerinde.
Ey yücelerin yücesi kimsesizliğimin kimi.