Ey Yorgun Gönlüm Şiiri - Pakize Özbaş

Hüzzama takıldı dilim bu gece...
Nihavend’i unuttu yıllardır.
Hicaz’da gönül...
Uşşak aklı baştan alınca;
Acem-aşîrân oldu tınısı...
Bilmez hiç kimseler halim..
Rüzgâr gel, beraber söyleyelim saba makamını mey eşliğinde ?
Çatıda bir baykuş sesi;
Birde yağmur ki,
ince ince yağıyor ruhuma.!
Ey yorgun gönlüm ..!!!
Sen hangi makamdasın bilemem de?
Ben suskun...
Elimde kalem;
Hüzzama takıldı dilim yine bu gece.
Herkes hayatını yaşarmış kendi kaderince...
Yoruldum insan olmaktan..!
"Dilsiz kalemlerim susmuş kelâmlarım var benim.!"

21.1. 20
mavikatre
Pakize Özbaş