Ey yoldaşlar Şiiri - Sinan Bayram

Ey dostlar yoldaşlar
Kırılmayan bir kemiğim kalmadı
İnancıma düşman olanlar
Beni inançsızlıklarıyla vurdular
Ben hiç güneşi görmedim
Gökyüzüne uzak düşünce
Zindanı yurt edinince
Bize her yer gül bahçesidir
Kavgamız böyle büyüyor dostlar
Belki toprağa değmedi adımım
Bu soğuk betonlar arasında
Ama çok karanfil suladım
Akan gözyaşlarımla
Bir sözüme tahammül edemeyenler
Beni hınçla vurup durdular
Ama özünde hep kendilerine
Eziyet edip durdular
Gelecek kıyam vakti elbet
O zaman bize mevsimlerden bahardır
Onlara ise bir cehennem çukuru
Elbet bizde uçurtma uçurmayı öğreneceğiz
Bu kurtlar sofrasında yitirmesek kendimizi
Bu fırtınayı da kendi içinde mühürleyeceğiz
Demirin soğukluğu ölümü getirmez bize
Ama umudumuz getirecek ey dostlar
Zifiri gecelere en keskin şafakları
Memleketimin havası yüreğimde direnç
Hangi zindan yeter ki bu dirence
Bir ipin ucuyla gitsek bile meçhule
Dar ağacı bile utanacak kendinden
Sakallarım kendini rüzgara saklıyor
Asi rüzgarın içinde ben ter dökerken
Sakallarım bir yıldız olacak
Gönüllerin er meydanında
Kaymayan bir yıldız
Duracak sevdanın dar ağacında
Dışardakiler özgürlüğü unuttuğunda
Ben hür olacağım zindanlara inat
Aşk ile yıkılmadım diyeceğim
Hiç küsmediğim zindanlara
Yolum bir daha düşer diye
Özgürlüğümü en derinden yaşayacağım
En büyük yarayı almak için
Bu dört duvar arasında
Hiç yitirmeden umudumu
Yürek direteceğim aşk makamında
Aşk davadır sadakatle
Aşk kavgadır sadakatle
Aşk yardır her gönüle
Asırlarda geçse bu yerde
Ben yine bu şiiri okurum
Ve duvarlara kazırım hasretimi
Ardımdan gelecek olan yoldaşa
Vurgun bir yüreğin emaneti diye
Hoşçakal demeden hiç bir zaman
Hep merhaba diyerek
Uyanacağım yeni güne
Her zorluğa inat
Kavgam dostumdur
Dostum davamdır düşmana inat
İnancım direncimdir imkansızlık içinde
Ben bir gül olsam bile
Bir dar ağacının baş ucunda
Bu böyle bilinsin ki
Toprakta gül bitmez
Her gül bir sevgidir
Umutlu dirençli yürekte
Biz gideriz elbet
Ama gitmelerle yol bitmez
Giden birse gelen bindir
Aşık gönüllerde yiğitlik
Küllenmeyen bir ateştir
Ölüm gelse bile
Bizde sonsuzluğu bulur
Düştüğümüz bu aşk üçgeninde
Yılmak yok bize ey dostlar
Kavgamız belli davamız belli
Yiğit olanın her zaman
Sevdası belli
Daha ne olsun ki yoldaşlar
Şimdi ben uyuyacağım
Korkuyla uyanık olanlar düşünsün
Nasıl bir çukurda olduğunu
Sonra ben uyanacağım
Bir zindan uyuyacak
Kendini bana emanet edip
Bir kavga dava büyüyecek
Aldığım her yara izinde
Ve tarih beni yargılamayacak
Ben bedel ödemiş olacağım
Seyrine daldığım her gül için
Yüreğimin bu aşk mevsiminde