Ey Yolcu! Şiiri - Yusuf Çatal

Ey Yolcu..!
Ahlak bahçelerinde ak sümbül açmaz oldu
Öyle koktu insanlık ceset çiçeği soldu
Kaçırma gözlerini her şey yanında oldu
Ey yolcu dön aynana sen müttaki oldun mu?

Zulüm arşa vardı da niye suspus bu şehir?
Maşerin damarına ne dem zerk oldu zehir?
Dilinden Rab düşmeyen nefsi ile müftehir
Peki ya sen ey yolcu! taşmak için doldun mu?

Ne alime itibar, ne ilmine teveccüh
Yaradana nazar yok, varsa yoksa temeddüh
Beşeriyet az bilir böyle toplu tefessüh
Facirleri kim ola hiç kendine sordun mu?

Medet umma ey yolcu! kelamın şehvetinden
Tağut bolca içirmiş yalanın şerbetinden
Öyle kolay vazgeçmez insan garabetinden
Görüp gayya meylini dal gibi kurudun mu?

Dün pak dediklerine bugün necis deseler
Doğruya yamuk deyu sapıtsa hendeseler
Ferman-alud olup da kokuşsa medreseler
Reşid olduğun yolda fütursuz yürüdün mü?

Ey yolcu! hakkın mı Hak'kın nusreti?
Ram olduğun sebep boğdu kesreti
Anladın tek melce O'nun kudreti
Ey yolcu! dua dua Eyyüb gibi soldun mu?
Gayri yaşasın diye bahtiyari öldün mü?