Ey Yolcu Şiiri - Engin Çakar

Mâdem ki, bir vakit toprak olacak bedenin,
Mâdem ki, kurtuluş yok; tek sermayen amelin,
Peki neden hâlâ; yalana dolanmış dilin ?
Küçük kıyametin; ölüm değil midir, senin ?
Peki neden hâlâ; harama çullanmış belin ?..
Ey yolcu, sanki hiç ölmeyecekmiş gibisin,
Bırak artık elleri, eller ne derse desin !
Zaman geçiyor; ömür içiyor, sen nerdesin ?
Ey yolcu ey; bembeyaz bir libas giyeceksin,
Bil istedim yolcu; tahta ata bineceksin,
Ey yolcu, toprak eve girince çıkmayacak sesin;
Kabrin loş karanlığında, kesilecek nefesin...
Aklını başına al; bitmez dünya emelin;
Yıkık bir bina gibisin; sarsılmış temelin...
Bir yolcusun sen; epeyce süslenmiş bir gelin;
Gel artık, bundan sonra helâli tutsun elin...