Ey Yigit Şiiri - Songül Toprak

Ey yiğit, eğme başını kaldır yerden.
Hiç üzülme incinme,kesme ümidini Rabbinden.
Bir cafer ol, kırılsa da kolun bırakma sancağı elinden.
Unutma ki, bu ümmet Hilafetle dirilecek yeniden....

Hava hem sisli hem ayaz, nasılda esiyor hırçın poyraz.
Kiminin cesareti sakosunun altında, kimide çıplak sanki mevsimlerden yaz.
Yinede hiç bir bahadır bir tavuk uğruna feda etmedi kaz.
Görmezmisin bu davada Hamza gibi aslanlar nede az...

Ey yiğit, eyme başını kaldır yerden.
Sen hiç gördün mü, bu yolda ağaç altında gölgelenen,
Aldanma bu karanlığa, Rabbim almaz canımızı zafer göstermeden.
Yeterki sen, ölümü avuçların da yudum yudum iç Abdullah gibi.
Unutma ki, bu ümmet Hilafetle dirilecek yeniden....

Firavun hiç anlamadı ki, Yusuflar hiç korkmadı zindandan.
Ne eşleri, ne çocukları onu alır bu davadan.
Tüm dünya bir araya gelse ne yazar,
Bu yolda Ebuzer gibi yüreklere ihtiyaç var..

Ey yiğit, eğme başını kaldır yerden.
Bak ömür boyu Zeynepler var seni bekleyen.
Bu dava için Hasan'lar Hüseyin'ler yetiştiren.
Unutma ki, hilafetle bu ümmet dirilecek yeniden...

[285 YIL ZİNDANA MAHKUM EDİLEN 58 BAHADIRA itafen]