Ey Yaşam, At Beni Kollarından

Ey yaşamın bitmez hüznü
Yosun kokulu gecenin bitiminde
Bahçeme izinsiz dalarken
Camdan kırılgan,kalbimi
Kösele misali derici ustalığıyla
Yerlere vurmakla,geçmedi bana hırsın
Bir de çiğnedin,çizmenle ezdin
Kaldı mı kocaman bir hüzün resmi
Vurdun,en köhnesinde kahpece yaşamın.

Sevginin gül kokusuna çamur,
Kısacık hayatta dert tasa,ömür
Yol almakta halden halsizden yana,kahır
Bitmiyor,dinmiyor,susmuyor
Bir daha mı,olmaz olsun demelere gönül
Yandı kavruldu,kahroldu,senden yana
Bulunca tutamamış,,isyanında zahir
Gidiyor,gidiyor,ey gönül,
Ömür,

Durmaz yerinde,geçen an gibi,
Üstüne ekliyor eskiyen zaman gibi
Kat kat olmuş sevdalar,kat güller gibi soluk
Peşinde koşmuş,yorulmuş,kaybetmiş,günler
Bak işte güneş güldü mü yine
Baharda en yalancısından
Açmaz artık menevşeler laleler
Kışı ağırlaşmış gönlümün
Yaşam pencerende karlar girmekte koynuma
Üşümüş,büzüşmüş hasrete isyankar yürek
Ne çiçekte var cazibe, ne bende
Cezb edildiğim duygular sahte,
Uhdelere kanmışım,kapılmışım,girmişim
Kapılar kırk kilit vurulmuş,boş bir sandık
Ne uçarısında durmakta,ne uslanmış akıl
Zaman geçti dedikçe,daha da sarılmak var lakin
Serde kalmamış gençlik,gönül zaten kırgın
Adına türkü yazacak,hasretlik yok,
Dizeler dizecek duygu kalmamış,
Şarkılarda ley ley tey tey tirinam havası
Aç,açlıktan ölmüş,aşık beklemiş

Gün,sisli,puslu,arapsaçı,
Umut, it duası gibi
Amin kar etmez
Her şey başa dönmüş,
Doğuma durmuş,

Ey yaşam,at beni kollarından,
Düş yakamdan,düş artık.

Mozan-MuharremAraz
23/12/2006