Ey, Yarim! Şiiri - Ozgur Karatekin

Ey, yarim!
Sen de sorguladın aslında
Cennet nerede diye!
Sorguladın değil mi?
Oysa cennet çok yakında.
Cennet sen
Cennet ben
Cennet, ikimizdik.
Elin tutunca elimi
Cennet orasıydı işte.
Ve hatta yine o sihirli
Beyaz ellerinle
Dokununca yüzüme
Orasıydı kesinlikle
Orasıydı cennet.
Orası cehennem olamaz elbette.
Cehennemin ateşi kızıl
Kıpkırmızı yanar.
Senin de yanakların al, al
Ama beyaz ateş dökülüyor
Elma yanaklarının altından.
Sen kalbimi böyle ısıtırken
Kiraz dudaklarından
Bal yüreğine
Uğrunda yanan gönlümden
Yangın, yangın sevgimi akıtıyorum ben de.
Ey, yarim!
İşte seni böylesine bir tutkuyla seviyorum.
Ve soruyorum:
Benim sana olan bağlılığımla
Sen de bana sarılacak mısın?
Öyle sımsıkı sarılırsan bana
Ve gülersen ebediyen
Ben de hiç üzülmem zaten.
Ve tüm acılarımızı sileriz ezelden.
Sileriz bitanem.
Ey, yarim!